Büyük umut dolu bir başlık atsam da blog daki ilk yazım pek iç açıcı olmayacak. Malum yaşadığımız ülke koşullarında bir kadın olarak yaşamaya çalışmak artık hepimizi korkutuyor. Her gün yeni bir vahşet haberi alıyoruz, işin acısı duyduklarımız buz dağının sadece görünen yüzü! Çevremizde şahit olduğumuz olayların dışında aklımızın alamayacağı olaylar yaşanıyor ve yüzlerce hayat yitip gidiyor yada tamiri imkansız yaralar açılıyor...
Babanın, abinin ya da eşinin "iyi bir erkek" olması yeterli değil artık hayatta kalabilmek için! Sokakta günlük hayatında yanından geçen, aynı araca bindiğin, aynı mahallede oturduğun yada birlikte çalıştıklarının da "adam" olması gerekli....
Ne zamana kadar bu korkumuz devam edecek?
Neden gerçekten sesimiz duyulmuyor? Yaşamak istiyoruz diye çığlık attıkça..
Çözüm üretilmeli evet ama önce nedenlerini anlamalıyız toplum olarak ne ara bu kadar vahşi olabildik?
Dünya yavaşlıyor ama biz hızlanıyoruz. Günlerimiz saatlerimiz yapmak istediklerimize yetmiyor. Giderek daha fazla tüketmek en fazlasını tüketmek istiyoruz. Televizyon kanallarında sürekli köşklerde geçen diziler, yatlar katlar mücevherler gösterişli ve asıl önemlisi ahlaktan uzak yaşamlar! aldatmak, tecavüz etmek üzerine kurulu senaryolar.. Kim kimi öperse durumu!!
Topluma empoze edilen değersizlikler ve cehaletin sonucu bu yaşananlar.. Tabi cinselliğin tu kaka ayıp günah modunda öğretildiği nesli de unutmamak gerek.
Karşı cinsten biriyle ilişki kurmaya aciz, baktığı zaman bile tatmin olabilecek düzeyde sapık, hayatta amacı hedefi olmayan, insani sevgiden uzak kısacası "insan" demeye bin şahidin gerektiği varlıkların sokaklarda kol gezdiği bir dönemdeyiz kısacası...
Bir yerden başlamalıyız farkında olanlar daha çok bir arada olmalı daha çok emek harcamalıyız, yaşanabilecek bir ülke haline dönüştürmeliyiz. Yasalar, kanunlar, eğitim sistemi hepsi bir parça ve puzzle'ı bitirebilmek için herkes yetkisi, sorumluluğu neyse yapmalı..
Her şeyden önce bir kadın olarak, bir anne olarak, bir kardeş olarak hepinizi daha duyarlı olmaya çağırıyorum sivil toplum kuruluşlarına, sosyal sorumluluk projelerine, sorunların çözümü olacak her türlü dayanışmaya destek olmalıyız.
Sevgilerimle..
Babanın, abinin ya da eşinin "iyi bir erkek" olması yeterli değil artık hayatta kalabilmek için! Sokakta günlük hayatında yanından geçen, aynı araca bindiğin, aynı mahallede oturduğun yada birlikte çalıştıklarının da "adam" olması gerekli....
Ne zamana kadar bu korkumuz devam edecek?
Neden gerçekten sesimiz duyulmuyor? Yaşamak istiyoruz diye çığlık attıkça..
Çözüm üretilmeli evet ama önce nedenlerini anlamalıyız toplum olarak ne ara bu kadar vahşi olabildik?
Dünya yavaşlıyor ama biz hızlanıyoruz. Günlerimiz saatlerimiz yapmak istediklerimize yetmiyor. Giderek daha fazla tüketmek en fazlasını tüketmek istiyoruz. Televizyon kanallarında sürekli köşklerde geçen diziler, yatlar katlar mücevherler gösterişli ve asıl önemlisi ahlaktan uzak yaşamlar! aldatmak, tecavüz etmek üzerine kurulu senaryolar.. Kim kimi öperse durumu!!
Topluma empoze edilen değersizlikler ve cehaletin sonucu bu yaşananlar.. Tabi cinselliğin tu kaka ayıp günah modunda öğretildiği nesli de unutmamak gerek.
Karşı cinsten biriyle ilişki kurmaya aciz, baktığı zaman bile tatmin olabilecek düzeyde sapık, hayatta amacı hedefi olmayan, insani sevgiden uzak kısacası "insan" demeye bin şahidin gerektiği varlıkların sokaklarda kol gezdiği bir dönemdeyiz kısacası...
Bir yerden başlamalıyız farkında olanlar daha çok bir arada olmalı daha çok emek harcamalıyız, yaşanabilecek bir ülke haline dönüştürmeliyiz. Yasalar, kanunlar, eğitim sistemi hepsi bir parça ve puzzle'ı bitirebilmek için herkes yetkisi, sorumluluğu neyse yapmalı..
Her şeyden önce bir kadın olarak, bir anne olarak, bir kardeş olarak hepinizi daha duyarlı olmaya çağırıyorum sivil toplum kuruluşlarına, sosyal sorumluluk projelerine, sorunların çözümü olacak her türlü dayanışmaya destek olmalıyız.
Sevgilerimle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder